Talerz zupy jest dobry na wszystko - jest to fakt potwierdzony doświadczeniem :) Kiedy kubek z kawą leci z rąk po nieprzespanej nocy, a pies już kolejny dzień cierpi na rozwolnienie.. i wydaje się, że już gorzej być nie może, a tu jeszcze samochód odmawia posłuszeństwa... AAAaaaaaaa! To znaczy, że czas na przerwę! Czas na zupę z pieczonej papryki i pomidorów!

Jesienią papryka jest najsmaczniejsza, dodatkowo poprawia odporność, a mnie samopoczucie :) Aż trudno sobie wyobrazić jak kulinarnie funkcjonowała Europa "przed Kolumbem" bez znajomości tak wielu warzyw. Paprykę przywiózł nam Kolumb z Indii, pomidory przypłynęły z Cortezem z Meksyku, a ziemniaki traktowane początkowo z obrzydzeniem jako chwast płynęły z Peru do Europy wraz z Pizarrem. Te dokonania, w przeciwieństwie do pozostałych, zapisały pozytywnie wyżej wymienionych panów na kartach historii. I (tylko) za to im chwała :)
Inspiracją był przepis znaleziony na blogu Twoje&Moje:

ZUPA Z PIECZONEJ PAPRYKI I POMIDORÓW:

• 6 dużych mięsistych, dojrzałych pomidorów
• 3 duże czerwone papryki
• 1 łyżka masła + 1 łyżka oliwy
• 2 duże cebule
• pół niewielkiego selera
• 2-3 ząbki czosnku
• 750 ml wywaru z kurczaka
• 2 liście laurowe
• 3-4 ziarnka ziela angielskiego
• 1 łyżeczka suszonej bazylii
• sól i świeżo zmielony czarny pieprz
• 4 łyżki kwaśnej śmietany

1. Paprykę przekroić na pół, usunąć gniazda i umyć. Piec przez ok. 20-25 minut w piekarniku z włączonym grillem, aż na skórce pojawią się czarne plamy.
2. Włożyć paprykę do woreczka lub szczelnego pojemnika, zostawić do ostygnięcia, następnie obrać ze skórki i pokroić.
3. Pomidory sparzyć, obrać ze skórki, pokroić, gotować z rondlu z niewielką ilością wody. Kiedy pomidory się rozpadną, przetrzeć je przez sito.
4. Oliwę i masło rozgrzać w rondlu, dodać drobno posiekaną cebulę, starty seler i rozgnieciony czosnek. Smażyć na małym ogniu, aż cebula się zeszkli.
5. Dodać paprykę, bazylię, liść laurowy i ziele angielskie, dusić przez 10 minut. Liść i ziele wyjąć z rondla.
6. Wlać gorący wywar i przecier z pomidorów. Gotować przez 5 minut od zagotowania, zmiksować. Doprawić solą i pieprzem.

Kolejna wersja gruszek w czekoladzie - moje ulubione połączenie. Przepis na ciasto jest znakomity i również tym razem sprawdził się bezbłędnie.

• 120g miekkiego masła
• 4 łyżki cukru trzcinowego
• 3 łyżki miodu (mała modyfikacja oryginalnego przepisu)
• 3 jajka
• 10 łyżek mąki
• 2 łyżki kakao
• 1 łyżeczka proszku do pieczenia
• kilka małych gruszek

1. Piekarnik nastawiamy na 180 st C.
2. Masło ucieramy na gładką masę z cukrem i miodem.
3. Dodajemy jajka, przesiewamy mąke, kakao i proszek do pieczenia. Całość miksujemy.
4. Ciasto przekładamy do kokilek, a do środka wkładamy obrane ze skórki gruszki.
5. Pieczemy ok 45 min - sprawdzamy patyczkiem i ew dopiekamy przez kolejne kilka minut (ciasto powinno być lekko wilgotne).

Warto też czasem ruszyć z kuchni swoje sznowne cztery litery i dać się powieźć w nasze piękne Beskidy. Jesień to zdecydowanie najpiękniejsza pora roku w górach, kiedy zapach grzybów miesza się z zapchem igliwia, a zieleń i czerwień na drzewach kontrastują z wszechobecną złotą barwą liści. To już ostatni dzwonek!

Wgryzam się ostatnio w temat działek. Różnych... tych budowlanych i tych rolnych do przekształcenia i tych bez możliwości przekształcenia ale z możliwością obejścia braku możliwości zabudowy. Wbrew pozorom bułka z masłem. Nieco pod górkę zaczyna się przy etapie określenia naszych preferencji, których ramy z założenia mają być sztywne i absolutnie nie do obejścia. Gigantyczne schody zaczynają się w momencie kiedy sztywne wytyczne dotyczące np. kiepskich wymiarów nie chcą współpracować z idealnym położeniem i dojazdem. Albo sztywne ramy dotyczące odległości od aglomeracji miejskiej napotykają na walory widokowe i nasza racjonalna i absolutnie-nie-do-zwiększenia odległość nabiera nagle sprężystości rozciągając się o 30 km. Na szczęście konfiguracji w temacie jest wiele, także starczy na kolejne lata poszukiwań, co by nudno nie było.
A w temacie tarty tylko tyle: to obecny Number One na mojej kulinarnej liście przebojów. Czosnek, cukinia i mozarell to doskonałe połączenie, a wzbogacone o słodką czerwoną paprykę - rozpływa się w ustach.

Z przetworami jestem niestety w lesie. Poza zamarynowaniem i zasuszeniem grzybków, zamrożeniem malin i ususzeniem pomidorów nie zrobiłam absolutnie NIC w temacie "przetworów na zimę". A marzy mi się mus gruszkowy... i konfitura śliwkowo-czekoladowa... i prawdziwy sos pomidorowy i... duuużo wolnego czasu aby to wszystko ogarnąć. I jeszcze 48-godzinny dzień pracy i 4 (prawe) ręce :-)

Niestety w kwestii śniadań jestem ignorantką. Nie doceniam ich roli jako źródła energii, a ich "fundamentalne znaczenie dla samopoczucia i zdrowia" traktuje z przymrużeniem oka. Moje zmysły, w tym smak i węch, rozbudzają się dopiero w porze lunchu. Do tego czasu kubek kawy na pobudzenie umysłu w zupełności mi wystarcza. I żyje, jestem zdrowa i mam się wyśmienicie.

Lecz chyba nic tak nie cieszy w niedzielne przedpołudnie jak zapach świeżego pieczywa bez konieczności biegania do piekarni na drugi koniec miasta :) Dziś powraca się do tradycji pieczenia chleba w domu. I jest w tej czynności coś magicznego, uspokajającego, dającego poczucie samowystarczalności i powrotu do korzeni.
CHLEB Z ZIARNEM SŁONECZNIKA

• 500 g mieszanki do wypieku chleba z ziarnem słonecznika (droga "na skróty" nie zawsze jest drogą gorszą ;-)
• 300 ml wody o temp. pokojowej
• 7 g suchych lub 15 g świeżych drożdży
• mąka (według potrzeb)
• czarnuszka

1. Mieszamy w naczyniu składniki: gotową mieszankę, wodę i drożdże i wyrabiamy ciasto do uzyskania jednolitej i związanej konsystencji. Jeśli ciasto jest zbyt kleiste podsypujemy mąką.
2. Pozostawiamy pod przykryciem ok 20 min, a następnie przekładamy do wysmarowanej masłem i podsypanej mąką formy.
3. Przykrywamy i odstawiamy w ciepłe miejsce na ok 1 godzinę do wyrośnięcia (do dwukrotnego zwiększenia objętości). Posypujemy czarnuszką.
4. Wstawiamy formę do piekarnika nagrzanego do temp. 200 - 220 st.C. i pieczemy 50 min
6. Do piekarnika wstawiamy również naczynie z wodą.